Hoog in de bergen

Woensdag 23 mei 2018

Op de Rasteplass bij Moskov waar wij de nacht doorbrachten waren de werklieden die de plek aan het opleuken waren al vroeg aan het werk. Om 7 uur kon Helma in het zonnetje buiten haar boek lezen en ik de volle breedte van het bed benutten voor een uitslaap. Prima geslapen dus en een lekker ontbijt gingen de voortzetting van onze reis vooraf. Een prachtige rit naar de veerboot voerde hoog door het Gaulartfjell. Onderweg steeds gestopt en vol bewondering gekeken naar niet op foto’ weer te geven panorama’s. Een enorme waterval waar je middels een ijzeren bruggetje boven kon staan is een hele belevenis om te zien. Voorbij Dragsvik vertrok de veerboot van Hella naar Vangsnes. Goed opgelet ditkeer want er was weer sprake van twee bestemmingen. Een veerboot meerde aan en de auto’s voor de andere bestemming mochten de boot oprijden. Onze rij “bestemming” bleef staan totdat ook deze werd gewenkt om aan boord te gaan. Wel raar en bijzonder: verschillende personenauto’s reden achteruit de boot op en parkeerden dus achterstevoren. Bij navraag bleek de boot eerst een bestemming aan te doen om vervolgens ons in Vangsnes af te zetten. Ik moest dus bij de eerste aankomstplaats van boord, omdraaien en opnieuw de boot oprijden. En dat werd ons in het Noors uitgelegd...... We vervolgden de reis richting Voss en reden nu door een nog ruiger en hoger berglandschap: de Vikafjell. Boven lag er nog heel veel sneeuw en waren de meren bevroren. Heel veel watervallen onderweg en woest stromende rivieren. Halverwege was een kunstwerk gebouwd waardoor je vanboven een spectaculair zicht kreeg over het fjell. En over de kronkelende weg waarover je via vele haarspeldbochten naar beneden moest zien te komen. Dat is uiteindelijk in een lage versnelling en zonder warmlopende remmen gelukt. Omdat er onderweg zo veel was te zien en we dus vaak de camper aan de kant zetten, besloten we eerder een overnachtingsplek te zoeken. En daarbij; het was ontzettend warm. We staan nu bij een rumoerige waterval van maar liefst 152 meter! Omdat het eigenlijk twee naast elkaar staande watervallen zijn noemen de Noren dat de , de Tvindefossen (tweelingwaterval). Als je te dichtbij komt wordt je overstemd door het geraas van het vallende water. En nat. Regelmatig stoppen er toeringcars waar met name chinezen en Japanners uitstappen. Zij spoeden zich dan naar de waterval, maken snel foto’s van elkaar en van zichzelf. Vervolgens toetert de “bus” en rennen de passagiers terug. Op weg naar een volgende fotosessie. In de avond neemt de drukte wat af. En wat blijft is de herrie van het vallende water en het licht. Pas rond middernacht wordt het even donker. Wij doen daarom alle gordijnen en luiken dicht en leggen ons ter rusten.