Hardanger

Het koste vandaag moeite om afscheid te nemen van deze mooie plek aan het Sørfjord, een aftakking van het grote Hardangerfjord. Om deze plek goed te blijven herinneren werd er nog wel een hele serie serie foto’s gemaakt. We vervolgden onze weg langs dit Fjord tot Odda. Onderweg zagen we weer hoe vruchtbaar dit gebied is. Overal langs de weg fruitboomgaardes. De bloesem van de appelbomen was al verdwenen en in de kersebomen zagen we al die hele kleine kersjes hangen. Natuurlijk ook weer de nodige wegwerkzaamheden aan de weg wat soms voor verwarring zorgde hoe je tussen de waarschuwingspaaltjes moets laveren. Normaal gesproken is het altijd al een zaak om heel goed op te letten op het tegemoetkomend verkeer omdat je tijdig een uitwijkmogelijkheid moet zoeken omdat op veel punten het passeren van elkaar niet goed mogelijk is. Dit keer ook nog veel tunnels te nemen. In Odda natuurlijk gelijk in de eerste de beste supermarkt de producten voor het avondmaal ingeslagen. Daarbij kwam Martin nog een aanbieding tegen van een soort bbq op gas en daar kon hij geen weerstand aan bieden ondanks dat hij zich kopzorgen maakte hoe dat ding in vredesnaam nog in de camper erbij zou kunnen. Eenmaal terug in de camper maar eens kijken waar we de reis naartoe zouden gaan vervolgen en het is uiteindelijk de route door het Haukelifjell een bekend wintersport gebied geworden dus weer de sneeuw in en de bergen op en natuurlijk ook af, de tunnels door en zicht op de nu verlaten skidorpen die er wel heet pitoresk uitzien met hun donkerbruine houten huizen en met mos en gras begroeide groene daken. Tijdens een lekker lunch boven op een berg met prachtig uitzicht kregen we gezelschap van een soort langwerpige marmotten met staarten die razendsnel hun weg zochten tussen de rotsblokken Het lukte helaas niet om ze op beeld vast te leggen en te onderzoeken wat dat nu voor een beesten zijn. Uiteindelijk reden we weer door groene dennenbossen waar een woest stromende rivier onze kant op stroomde en ja hoor het begon te dagen dat we zo langs een enorme trekpleister voor toeristen zouden komen. De Låtefossen waterval. Nog net een plekje gevonden tussen de toerbussen en her en der gepakkeerde auto’s en we konden weer eens van dit wonderlijke schouwspel genieten. Het voordeel van ouderworden en daardoor een slechter geheugen hebben is wel dat je dus nog weer verrast kan worden we hebben deze waterval nl al menig keer gezien. De reis hiervoor zijn we er per ongeluk zelfs voorbij gereden hadden we te laat in de gaten en omkeren op de weg is hier haast onmogelijk. Omdat het Martin’s wens is om weer het beroemde Telemarkenkanaal te bezichtigen ( hij kan dan wel helaas niet varen maar zingt al jaren met veel hartstocht over bootjes). Gaan we afslaan richting Dalen We vinden een mooie camping in Vinje. Dit keer niet langs water helaas maar bovenop een berg in een bos met uitzicht op het stadje en daar wordt natuurlijk na een flinke wandeling als eerste die mooie blauwe nieuwe bbq uitgeprobeerd.

PS het kan zijn dat dit verslag eerder verstuurd wordt dan het verslag van gisteren daar hebben we nl problemen mee om te versturen . En omdat Martin daar de pest over in heeft, heb ik het maar een keer van hem overgenomen.