Een dag vol emoties

1 juni 2012 Kvisterø Hofles(Helma)

Wat een dag vandaag…. veel tegengestelde emoties die ons overkwamen.
1 juni nu precies 1 maand op pad. Zo lang zijn we nog nooit achter elkaar van huis geweest en hebben ook zolang nog nooit de kinderen moeten missen. Dat gaat ons beide nu toch wel zwaar vallen. Wellicht dat we daardoor ook wat hyper gevoelig zijn op dit moment.
We hebben er inmiddels 6.978 kilometer op zitten en als we ons aan de plannen houden nog zo`n kleine 4.000 km te gaan.
Het duurt dus nog wel even voor we weer thuis zijn. Nu dus maar eerst een dagje rust ingelast.
We zijn aangekomen op de camping van een Hollandse beheerder vlak aan het prachtige FoldaFjord http://www.kvisteroe.eu/index.php?lang=nl
in de noord Atlantische zee, maar hier noemen ze het ook wel de Noorse zee.
Het is vooral een geliefde camping voor Hollandse sportvissers die hun gevangen vis ook met liefde verorberen. Al 2 jaar siert een foto van onze vorige vakantie hier mijn voorblad op faceboek. Dus dagelijks werd ik er de afgelopen jaren aan herinnerd. Het stond dan ook voor de vakantie al vast dat we deze camping weer zouden aandoen. Een zeer vriendelijk echtpaar dat de afgelopen tijd veel heeft meegemaakt heette ons dan ook nu weer hartelijk welkom.
Een hele leuke emotie vandaag was dat we op onze weg hierheen wel 3 elanden zijn tegen gekomen De eerste ontmoeting was net nadat we van de veerboot dit gebied inreden. Vlak langs de weg zat een pracht exemplaar lekker te grazen en nadat we de nodige foto`s genomen te hadden (een rot plek omdat het verkeer van de boot langs ons raasde ) kwam er nog een eland uit het bos stappen om zich aan ons te laten zien. Geweldig. Het is voor iedereen die naar Scandinavië gaat altijd een sport om elanden te spotten. Dat is best wel moeilijk, want ze laten zich niet zo gauw zien. Deze meeste vakantiegangers gaan dan ook teleurgesteld weer naar huis en klagen dat ze alleen maar de elanden op de waarschuwingsborden hebben gezien.
Wij hadden onze missie dus volbracht na al die (honderden) loslopende rendieren van verschillende soorten. Een (bambie) hertje met twee jongen, 2 vossen, 3 witte konijntjes, 3 kraanvogels nu dus ook 2 elanden. Maar ons geluk was nog niet op. Na een half uur rijden stapte Martin plotseling op zijn rem en jawel hoor daar zat warempel weer een eland aan de rand van het bos bij een open veldje op ons te wachten. Dit keer was de plek gunstig gelegen en konden we gewapend met fototoestellen de auto verlaten en ons in de richting van de eland begeven.
Hij liet zich gewillig van alle kanten fotograferen en op lokkende geluidjes van mijn kant kwam hij ook nog eens door een slootje gestapt onze kant op. Dat werd Marin toch wel wat te gortig en die deed verschrikt een paar passen achteruit. We hadden er nog wel uren kunnen staan. De eland vond het ook prima.
Later op de camping maar even aan de eigenaar gevraagd of elanden ook wel eens mensen aanvallen en volgens hem doen ze dat alleen maar als ze jongen hebben en dat zou pas over 3 weken zo zijn. Hij vertelde overigens verheugd dat de bewoners van dit gebied net toestemming hadden gekregen om 300 elanden te schieten. Dat vonden wij dus niet zo leuk meer. Dit gebied blijkt heel rijk toebedeeld te zijn met groot wild; er lopen ook veel reeën rond, er zou een visarend zijn er ze krijgen geregeld bezoek van dolfijnen, bruinvissen en volgens de folder zelfs een bultrug. Ook, zo vertelde hij, komen de elanden s `nachts geregeld het zout van de keien naast onze camper aflikken. Ik blijf vannacht om die reden maar waken om ook die gebeurtenis te spotten :).