Met Santa Claus op de foto

Zaterdag 12 mei 2012 (Martin)
Na het wakker worden eerst een heerlijk warme douche in ons warme “gasthuis”. Helaas geen tijd voor de aanwezige sauna. Wel nog tijd voor een wandeling (in het zonnetje) over de lange pier. Wat is er nog veel sneeuw en ijs. Dan verlieten we Nikkala om binnen 10 km Zweden te verlaten en Finland binnen te rijden. De wegen zijn gelijk heel anders dan in Zweden. En wat eentonig. Langs de wegen bossen en nog eens bossen. Er meren, meren en nog meer meren. In Rovaniemi, de toegangspoort tot Fins Lapland, werd het gelukkig anders. Heel veel winkels bij elkaar en hele grote. Echt alles te verkrijgen in een immens futuristisch gebouw. Na de weekendinkopen naar het Artikum in die plaats. Een tentoonstelling (wij betaalden de seniortoegang, dus Helma ook tot haar schrik!!) over de flora en fauna van dit gebied. En over de tradities van de inheemse bevolking: de Sami. Wij zeggen dus: de Lappen.
Vervolgens naar de Napapuri; de Poolcircel. Hier woont en werkt Joulupukki, de Kerstman. Er staat een heel dorp met heel veel kitsch en souvenirwinkels. Maar de kerstman zit er dus ook in levende lijve.
Sander en Jitske meldden zich toevallig net per telefoon. En belden terug met de mededeling dat er een camera gericht stond in het dorp waardoor ze live konden meekijken. De camera snel gevonden en per beeld en telefoon gekontakt! Toen het dorp in; weer gebeld. We moesten snel naar Santa Claus, want daar stond ook een live camera zodat ze thuis mee konden kijken. Voor 25 euri mochten we met Joulupukki op de foto. En we konden zelfs voor dat geld nog wat met hem praten. Hij kende een beetje Nederlands en wilde dat laten horen ook. Toen naar de kassa om de afdruk van de foto op te halen. Nog voordat dit gebeurd was had Helma op de i-fone al dezelfde foto’s uit Nederland. Sander had zelfs onze ontmoeting met Santa Claus op video en dus op youtube!!!
De uiteindelijke bestemming was gepland een camping in Luosto. Het hele jaar geopend. Het park was er; vol met caravans. Geen mens te zien. Alle mogelijke bruikbare gebouwen op slot. Melden bij een hotel maakten we op uit een slordig briefje. Hotel gesloten tot 25 mei. Zo lang konden we niet wachten. Dus staan we nu op een parkeerplek langs een weg waar tot nu toe 11 auto’s zijn langsgekomen. Aan de overkant allemaal eethuisjes; gesloten. Achter ons een park rondom een bevroren meer. En een houten hutje met een brandend vuurtje. De jongens die hier zaten zijn inmiddels weg. Kortom: we zijn beland in een verlaten skioord. De piste waar we zo’n beetje onderstaan zou zo gebruikt kunnen worden. Want er ligt heel veel sneeuw. Sterker nog: er was net een hevige sneeuwstorm. Maar door de zon die nu, om 10.14 uur nog steeds schijnt, is dit allemaal weer weg. Alleen de oude sneeuw ligt er nog; heel veel oude sneeuw.