7 en 8 en 9 mei 2012

7 mei (Martin)
Onze trouwdag! 41 jaar alweer. Wellicht hierdoor was Helma al om 5 uur met fototoestellen en telefoon op pad om de zon te zien opkomen. De omgeving bleek nog mooier te zijn als de dag ervoor vermoed. Met als gevolg dat ik, veel later natuurlijk, haar eerdere tocht moet kopiëren. Zelfs een antieke molen bleek vlakbij. Het ontbijt moest natuurlijk net wat uitbundiger; verse broodjes bij de “super”om de hoek en natuurlijk lekkere koeken. We verlieten alle eilandjes weer opweg naar een onbekende bestemming, volgens de tomtom. We hadden de coördinaten ingetoetst. Dat bleek later inderdaad: we eindigden via een kilometerslang onverhard bospad midden in een bos. Maar eerst kwamen we onderweg bij een tussenstop langs de snelweg nog een enorm chinees gebouw tegen omgeven door een nog gigantischer (Chinese) muur. Je waande je echt in China. Want binnen was een groot magazijn met allerlei Chinese spulletjes. En iets verder een enorm buffet met Chinees eten. Het rook er heerlijk, maar het was echt veel te vroeg. Later noopte een McDonalds tot stoppen, om hier mogelijk gebruik te kunnen maken van het internet. De frites en milkshake lukten, maar helaas geen verbinding.
De uiteindelijke bestemming was te eng volgens Helma, die terstond alternatieve bestemmingen aanreikte. De eerste optie Kuggoren lag opnieuw in het bos, maar ook aan zee. De houten droogplee in een onogelijk huisje zag er nu niet echt aantrekkelijk uit. Volgende poging iets verderop. Vlak bij een monumentaal vissersdorpje op een parkeerplek tegenover een ruige picknickplek op grote keien (zonder gaten!). Aan zee dus. Wel weer een houten plee in het bos, maar ditmaal iets geriefelijker en zelfs met een “rol papier”. Na het eten een plan voor de volgende dag gemaakt; minder kilometers en nu eens een camping met echte wc, stroom en douches. Ik zat er na alle gereden kilometers een beetje doorheen. Effe rustig aan dus!

8 mei Martin
Opnieuw een stralende zon en bijna windstil(te), dus voor het vertrek uit Kuggoren eerst over de keien naar de zee gelopen. Voor Helma en Jitske de mooiste (en niet te zware) groene stenen uitgezocht. En toen nog maar een keer naar het prachtige vissersdorpje voor wat foto’s. Dwars door het nationale park Norra Hornstandets over best goed te bereiden harde zandwegen bij een super vers brood ingeslagen. Bij Sundsvall lokte een Lidl voor nog wat extra spullen waarvoor in de camper eigenlijk helemaal geen plek meer was. Een kleine 10 km verder speelde zich een dramatisch gebeuren af waarover de toevallige getuigen die avond ongetwijfeld smakelijk hebben verteld aan de familie. Een weg was opengebroken, dus moest er worden gekeerd met de camper. Het was een smalle weg met aan beide zijden een sloot(je). Ik moest een aantal malen voor- en achteruit en buiten stond een welhaast buiten zinnen zijnde echtgenote (net 41 jaar!) omstandig te gebaren en wat veel erger was te schreeuwen. Sommigen zullen dit wellicht herkennen. Het resterende traject verliep voorspoedig, zij het dat de geplande slaapplaats met stroom en douche en toilet met moeite werd gevonden. De Nederlandse eigenaren van de camperplaats hadden nog geen borden geplaatst; wij waren de eerste gasten van het jaar. Maar de boiler werd opgestookt, de keuken ingericht en de natte ruimte opgeruimd. Dus fris gedoucht nu naar het volgende deel van Borgen.

9 mei 2012 (Martin)
Wakker worden door aanhoudend getik op het dak van de camper voorspelde weinig goeds. Na 7 zonnige dagen volgen………. Ik laat deze tekst maar weg. Het was een koude nacht; de eigenaar van de camperplaats had al gemeld dat het een dag eerder nog had gesneeuwd. Hij vertelde ook dat rendieren en zelfs elanden regelmatig zijn terrein bezochten. Hij staafde dit door een hoeveelheid nog redelijk verse elandenkeutels te laten zien op 5 meter van onze camper. Na het ontbijt en de warme douche op naar Dode Fallet in Regundadalen, een bezienswaardigheid in Jamtland. De dode vallei is het resultaat van een uit de hand gelopen en vreselijk mislukte poging in 1796 om een dam te bouwen. Via kms-lange houten trappen en houten paden kon je alles van heel dichtbij bekijken. Maar het goot en dus beperkten wij ons tot een blik van boven. Toch ook indrukwekkend. Op dus maar weer noordelijker. Even getoeterd naar de campingbaas die in het stadje zijn verwijsbordjes aan het ophangen was. Het ging omhoog de bergen in waar nog volop sneeuw lag en een groot meer nog bevroren was. En het bleef maar regenen. Onze slaapplaats was gepland in Umea, aan het water midden in de stad. Het grootste gedeelte van de parkeerplekken waren in handen van bouwvakkers, Er werd een groot pand gebouwd. Maar is nog plek. We staan nu bij een McDonald’s in een poging tot internet. Helaas. Als straf bestellen we ook niets. En we houden een plek bezet tot 18.30 uur. Dan is het gratis op onze slaapplek. Hopelijk houdt het een keer op met regenen. Hoewel Helma er lekker van slaapt op dit moment.